Elif Shafak
Gedichtenuurtje 16-09-2023
*Nederlandse vertaling onderaan*
By and large
over time, pain turns into grief
grief turns into silence
and silence turns into lonesomeness
as vast and bottomless as the dark oceans
No eye sees so clear and sharp
as the eye of love
after grief comes another season, another valley, another you
and the lover who is nowhere to be found
you start to see everywhere
You think you cannot live anymore
you think that the light of your soul
has been put out
and that you will stay in the dark forever
But when you are engulfed by such solid darkness
when you have both eyes closed to the world
a third eye opens in your heart
and only then do you come to realize
that eyesight conflicts with inner knowledge
You see him in the drop of water that falls into the ocean
in the high tide that follows the waxing of the moon
or in the morning wind that spreads its fresh smell
you see him in the geomancy symbols in the sand
in the tiny particles of rock glittering under the sun
in the smile of a newborn baby
or in your throbbing vein
How can you say your beloved is gone
when he is everywhere and in everything?
From: The forty rules of love
Nederlandse Vertaling
Elif Shafak
Zonder titel
In de loop van de tijd
verandert de pijn in verdriet
verdriet wordt stilte
en stilte eenzaamheid
zó immens en bodemloos
als donkere oceanen
Geen oog ziet zo helder
en scherp als het oog van de liefde.
op het verdriet volgt
een nieuw seizoen, een nieuwe vallei,
een nieuw jij.
en de geliefde, die je hebt verloren,
begin je overal te zien
Je denkt dat je niet meer verder kunt leven.
je denkt dat het licht van je ziel is gedoofd
en dat je voor altijd in het duister zult leven
maar juist wanneer je door zo’n diepe donkerte wordt verzwolgen
wanneer je beide ogen hebt gesloten voor de wereld
opent een derde oog
en dan begin je te beseffen dat jouw zien conflicteert met je innerlijk weten
je ziet hem in een druppel water die in zee valt
in de vloed die de wassende maan volgt
of in de ochtendwind, die haar frisse geur uitwaaiert over het land
je ziet hem in de geomantieke symbolen in het zand,
en de kleinste deeltjes van de rots, glinsterend in de zon
in de glimlach van een pasgeboren kind,
of in je kloppende ader.
Hoe kun je zeggen dat je geliefde is verdwenen,
terwijl hij overal en in alles aanwezig is?
Uit: De veertig regels van liefde
Vertaling: Moon Wolters
Geef een reactie