Johan-Martijn Flaton
Gedichtenuurtje 28-09-22
De zebrastrepen van het gonzend ganglicht
in schaduwen scherpend en verlaten
tot aan jouw kamer aan het einde
een witte stilte onbewogen tot aan zijn tijd
vanaf dat punt het begin van zijn eeuwigheid
die hem van ons ten dode toe zal scheiden
en hem van ons en van zijn lijden verlossen zal
zijn aanwezigheid, de pijn
zal tussen nu en tot ons eigen einde
de onze zijn zoals de vergeefse klanken van mijn bede
verstomd zijn
ik kom hem tegen in zijn afwezigheid
Uit: Pavane en Passacaglia (2021)
Geef een antwoord