Waarom Troostcafé?
Een troostrijke plek waar niets hoeft
Verlies en rouw, vaak weten we er niet zo goed raad mee. Troostrijke plekken zijn best moeilijk te vinden. Verdriet en rouw lijken soms taboe en worden vaak niet goed begrepen. Eigenlijk is verlies universeel en alledaags, toch vinden we het moeilijk om over te praten en erkenning te vinden voor onze gevoelens.
Dit kan best eenzaam zijn.
Het Troostcafé biedt (een) ruimte voor verlies en rouw. Een laagdrempelige plek waar je zomaar even binnen kunt lopen. Voor wie een dierbare verloren is, en voor wie iets anders verloren heeft, zoals gezondheid, werk, of geboortegrond. Een plek voor wie graag een verhaal kwijt wil, voor wie ervaringen wil delen met anderen, en voor wie juist even uitgepraat is. Wees welkom.
Hoe het is begonnen
Het Troostcafé is opgericht door Jacqueline. Na het verlies van haar partner had zij behoefte aan een troostrijke plek waar niets hoefde, een plek om even op verhaal te komen. Eind 2020 opende het Troostcafé voor het eerst haar deuren. Tussen de lockdowns door groeiden we gestaag. Inmiddels zijn we met zes vrijwilligers, allen op een eigen manier betrokken bij rouw en rouwbegeleiding.
Meer weten?
Jacqueline gaf een interview over de start van het Troostcafé.
De Vrijwilligers
Leer ons kennen.
Ina
Ik houd van mensen en hun verhalen
Ik ben geïnteresseerd in en betrokken bij wat mensen beweegt.
Mijn pensioentijd is begonnen. In mijn werkende leven heb ik ervaring opgedaan in begeleiden van groepen en in coaching.
Afscheid van dierbaren heeft mij geleerd, dat iedere rouw anders is, zowel voor mijzelf als ook tussen mensen.
In het Troostcafé lever ik graag een bijdrage aan troost.
Ik hoop bezoekers rust te bieden door een luisterend oor te zijn.
Alles kan: praten, huilen, lachen, stil zijn …
Ina Frankfort
Jacqueline
Hoe diep het verlies van een dierbare kan ingrijpen in je leven, heb ik nooit goed beseft. Totdat ik de liefde van mijn leven verloor na 45 jaar intens gelukkig samengeleefd te hebben. Ik weet nu hoe zwaar en vermoeiend het is om zo’n verlies te boven te komen. En toen ik temidden van al die ‘rouwarbeid’ behoefte had aan een plek waar even niks hoeft, waar je enigszins op verhaal kunt komen, ben ik met het Troostcafé begonnen. Ik hoop van harte dat ook anderen daar een beetje troost en veel herkenning kunnen vinden!
Ik schreef columns over rouwen over je geliefde, lees het op mijn blog: https://rouwenomjegeliefde.wordpress.com/.
Judit
Men rouwt niet alleen. Als je rouwt om een dierbare of als je een ander soort verlieservaring hebt meegemaakt (o.a. echtscheiding, relatiebreuk, verhuizing, verlies van werk, van gezondheid), kan steun van de mensen om je heen heel prettig zijn. Daarom vind ik het belangrijk dat ik én als vrijwilliger én als professional rouwenden hulp kan bieden. Ik lever graag mijn bijdrage aan de programma’s van het Troostcafé, zodat het een fijne ontmoetingsplek is waar rouwenden terechtkunnen en waar ik ook een luisterend oor kan bieden. Tegelijkertijd begeleid ik mensen in hun rouwproces ook als coach/counselor/therapeut in mijn praktijk voor psychotherapie. Meer informatie over mijn praktijk vind je op mijn website: judit-therapy.com.
Lian
Hoe vind je troost en hoe troost je? Soms ben ik troostzoeker, en soms ben ik troostgever. Misschien zijn we het allemaal wel beide. Ik ken uitdagingen van beide kanten. Hoe ga ik om met mijn eigen gevoel van verlies en verdriet, laat ik het genoeg toe, of ben ik er juist teveel mee bezig? En hoe kan ik er echt zijn voor een ander, wat moet ik dan zeggen, en ben ik er wel genoeg, of juist teveel? Deze vragen blijven, ook wanneer je, zoals ik, als psycholoog werkt. Rouwen is voor iedereen anders, en zo is ook troost voor iedereen anders. Ik vind het Troostcafé zo’n prachtplek omdat het ruimte geeft aan een ieders vorm van verdriet en troost, voor wie graag wat wil delen, en voor wie juist even niet. En we kunnen ook lachen hoor!
We creëren (een) ruimte voor rouw, in al haar vormen, maar dat betekent helemaal niet dat het alleen maar zwaar hoeft te zijn. Je kunt ook gewoon langskomen om alleen even een kop koffie te drinken. De lage drempel is juist zo belangrijk.
Meer weten over mijn werk als psycholoog? Bekijk mijn website: liansnoep.nl
Moon
Dood hoort bij leven
Verlies in mijn leven leert me hoezeer de dood bij het leven hoort, en hoe slecht we daarop zijn ‘voorbereid’.
Het is wonderlijk hoe weinig woorden mensen-met-verlies onderling nodig hebben om elkaar volledig te begrijpen, en te accepteren hoe je met je verlies omgaat. Iedereen doet dat op zijn/haar eigen wijze, maar toch is er sprake van ‘grote gemene delers’, zoals je uitzonderlijk kwetsbaar voelen, je geen raad weten met verdriet, dat je op de meest onvoorziene momenten overvalt, je onbegrepen voelen, of oneindig moe zijn zonder ‘echte’ reden. Het begrip ‘rouw’ kreeg voor mij pas echt betekenis toen die rouw zich aandiende, als een onverwachte gast. Ik werd er behoorlijk door overvallen.
“You don’t know what you’ve got, till it’s gone” zingt Joni Mitchell in het nummer ‘Big yellow taxi’. Dat is zó wáár en dat is maar goed ook. Onbewust gelukkig zijn, is eigenlijk het mooiste wat er is.
Desondanks zou het in mijn ogen goed zijn, als we beter ‘uitgerust’ zouden worden (via onderlinge overdracht, opvoeding, onderwijs) om beter om te gaan met de dood, die ieders leven binnenstapt, vroeg of laat.
Dat is mijn ‘missie’ zo’n beetje: de dood bij het leven laten horen. Omdat het je beter in staat stelt om dóór te leven met verlies, om je ‘zin in het leven’ te hervinden, om dat vervolgens weer aan anderen door te geven.
Moon (van AnneMoon) Wolters
Signe
Sinds vier jaar ben ik weduwe. In mijn laatste levensfase, ik ben 70 jaar, komen rouw en nieuwe uitdagingen op mijn pad. Zo ook het Troostcafé, een warme plek.
De Gastvrouwen
Mira
Mira is beheerder van het bijzondere gebouw waar het Troostcafé in huist: De Thomas. Zij is de eerste die je ziet wanneer je het gebouw binnenkomt. Koffie, thee, fruit en koekjes staan altijd klaar.
Christien
Christien helpt het Troostcafé met het grafisch ontwerp van kaartjes, posters en meer. Soms is zij ook aanwezig bij evenementen of bij Troostcafé op dinsdag als vrijwilliger.
Judith
Judith is vaak aanwezig bij de evenementen van het Troostcafé. Zij draagt dan gedichten voor of vertelt korte stukjes tussen de optredens door.
Nog niet uitgelezen?
Lees ons laatste nieuws of bekijk onze troostberichten. Abonneren op deze berichten? Klik hier.
-
Kerstbericht van Jacqueline
Op deze avond, vlak voor Kerst, weegt mijn gemis zwaarder. In mijn dagboek schrijf ik: ‘Die Kerst hè? Ik mis je zó’. Ik stel me zo voor dat iedereen die […]
-
Troost in Wintermaanden
Nieuwsbrief december 2022. In de donkere dagen blijft het Troostcafé gewoon geopend.
-
Rouw is ook liefde
GEDICHT – Shannon Barry I met grief when I wastwenty-twothrough a mutual friend I thought the pain mightextend to hisdoorstep but no further and was surprised whenevery nightgrief followed me […]
-
Sterker door strijd?
ARTIKEL – Sanne van Rij Illustraties door Daria Filippova Nee, de dood van mijn moeder heeft me niet ‘sterker’ gemaakt Dat trauma je sterker maakt is een hardnekkig cliché. En […]