Jean Pierre Rawie
gedichtenuurtje 11-07-2023
Ik heb een vrouw bemind, die best
een tweede Troje zou verdienen,
en die door drank en heroïne
onder mijn ogen werd verpest
Tot ziekbed kromp het liefdesnest
en ik zou zachtjes willen grienen
omdat alleen dit clandestiene
sonnetje van ons tweeën rest
Zo’n veertien regeltjes waarmee je
een tipje van de sluier licht,
wat zout om in de wond te wrijven
Wat zijn dat toch voor waanideeën
dat je, verdomd, in een gedicht
‘de dingen van je af kunt schrijven’?
Jean Pierre Rawie (1951- )
Uit: Oude Gedichten 1997
Geef een reactie